Installation. East Indian woven cotton,
nylon thread and video.
18 by 4 meters.
Made possible by Jannie van der Bijl, Durkje de Boer, Toos van den Broek van Dorresteijn, Riekje van der Goot, Marcella Kruis-Langedijk. The museum Hindeloopen and Stichting Museum Zuidwestfriesland.
In the spring of 2025, I spent two weeks in Hindeloopen at the invitation of the Siel fan Súdwest project, exploring the soul of Southwest Friesland. My work, Siel Fan Sea, is a visual interpretation of a wave from the former Zuiderzee. With this piece, I aimed to symbolically bring back the sea that vanished after the construction of the Afsluitdijk.
As a female artist, I deliberately focus on the craftsmanship of women throughout history, a group often overlooked. By exploring domestic art forms such as traditional dress, I seek to recognize and elevate the skill and artistry of these women. Siel Fan Sea consists of one hundred folded and starched ‘seandooken’ (sun cloths), each representing a stage of mourning in the 18th century. These cloths reflect the seven-year period of bereavement, during which women gradually changed the color of their clothing: from black, to blue, and finally back to red.
The work was accompanied by a video featuring looping macro shots of the present-day IJsselmeer.
Siel Fan Súdwest website
NL
In het voorjaar van 2025 verbleef ik, op uitnodiging van het project Siel fan Súdwest, twee weken in Hindeloopen voor een onderzoek naar de ziel van Zuidwest-Friesland. Mijn werk, Siel Fan Sea, is een beeldende interpretatie van een golf uit de vroegere Zuiderzee. Hiermee wilde ik symbolisch de zee terugbrengen die met de komst van de Afsluitdijk verdween.
Als vrouwelijke kunstenaar richt ik mij bewust op het ambacht van vrouwen uit onze geschiedenis, een groep die vaak over het hoofd wordt gezien. Door mij te verdiepen in huishoudelijke kunstvormen, zoals klederdracht, wil ik het vakmanschap van deze vrouwen erkennen en eren. Siel Fan Sea, bestaat uit honderd gevouwen en gesteven ‘seandooken’ (zonnedoeken), die elk een fase van rouw in de 18e eeuw verbeelden. Deze doeken weerspiegelen de zeven jaar na een overlijden, waarin vrouwen geleidelijk de kleur van hun kleding aanpasten: van zwart, naar blauw, en uiteindelijk terug naar rood.
Het werk werd begeleid door een video met herhalende macro-opnamen van het huidige IJsselmeer.
